vervolg van pagina 3
Chris zei hier eens over tegen mij: 'In mijn schilderijen kun je urenlang wandelen, genieten van de ruimte en de stille pracht!'
Eens is deze hem kenmerkende schilderstijl ´gestileerd realisme´ genoemd. Ik vraag mij af of dit een naam moet hebben.
Als er al een etiket geplaatst zou moeten worden, het lijkt wel of dat onvermijdelijk is in deze tijd, lijkt mij 'reducerend-realisme' beter passen.
Reducerend, omdat al het overbodige, alle franje, uit het beeld is weggelaten of is teruggebracht tot zijn merites.
Zijn stijl is echter zo geheel 'eigen' dat er eigenlijk geen etiket op past.
Bovendien is 'stileren' niet zijn doel.
Zelf zei Ten Bruggen Kate hierover: 'Eigenlijk schilder ik het landschap zoals het idealiter zou moeten zijn. Ik laat de vormen zoals ze zijn, combineer dingen die in mijn kop zitten en al het overbodige laat ik weg'.
Maar er is meer.
Door het Clair-Obscur, met vaak donkere luchten, gaat er dreiging uit van zijn doeken.
Het eenzijdige licht accentueert een aantal basale vormen.
Ineens realiseer je je, net als die onbevooroordeelde Amerikaan in Friesland, dat die vormen eigenlijk heel mooi en functioneel zijn.
|
|
Storm bij de Hoge Enk
een typische Carel Willink-lucht
De verscheurde stilte
1960, een duidelijk voorbeeld van Clair-Obscur
De witte stilte
Werd gebruikt op een kinderkaart van de Stichting voor het Kind. Achterop de kaart staat: 'Chris ten Bruggen Kate (1920, Utrecht) woonachtig te Nunspeet, men noemt zijn stijl gestileerd realisme'.
Lees verder op pagina 5
|
